ROZPORZĄDZENIE O POMOCY DLA MSP

W polskiej ustawie zasada de minimis została ustanowiona w art. 2, który koresponduje z treścią rozporządzenia ustanawiającego regułę de minimis. Trzeba jednak zwrócić uwagę na wyjątki przewidziane w ustawie i rozporządzeniu. We wspomnianym art. 2 ustawy zawarto postanowienie, iż zasady de minimis nie stosuje się w przypadku pomocy sektorowej i eksportowej. O ile ta ostatnia kategoria pomocy jest również przewidziana w rozporządzeniu, a więc w tym przypadku taki rodzaj pomocy podlega procedurze notyfikacyjnej, w wyniku której Komisja ocenia zgodność przyznawanej pomocy z artykułami 87 (92) i 88 (93) TWE, o tyle pomoc sektorowa przyznawana w Polsce niezależnie od jej wielkości podlega regulacjom ustawy, określonym w głównej mierze w art. 14 i 15 ustawy. Negatywnie należy ocenić brak odniesienia do kolejnych dwóch wyłączeń od zasady de minimis zawartych w rozporządzeniu Komisji. Chodzi tutaj o pomoc przyznawaną przedsiębiorstwom w branży transportowej i działalności, o których mowa w załączniku I do

Traktatu oraz pomocy uwarunkowanej użyciem towarów produkcji rodzimej ponad towarami importowanymi. W tych wypadkach bowiem bez względu na wielkość pomocy należy stosować ogólne zasady określone w Traktacie.

Drugie z rozporządzeń o pomocy dla MSP w zakresie podmiotowym dotyczy pomocy dla małych i średnich przedsiębiorstw. Stosuje się je, podobnie jak rozporządzenie ustanawiające regułę de minimis, do przyznawania pomocy dla małych i średnich przedsiębiorstw we wszystkich branżach z wyłączeniem przemysłu stalowego, górnictwa węglowego, przemysłu stoczniowego, rolnictwa, rybołówstwa, transportu, pomocy eksportowej (załącznik I TWE) oraz pomocy uwarunkowanej użyciem towarów produkcji rodzimej ponad towarami importowanymi.