PODSTAWA PRZYZNAWANIA POMOCY

W przepisach ustawy Prawo działalności gospodarczej znajduje się ogólna deklaracja działania państwa, które ma zmierzać do wspierania rozwoju małej i średniej przedsiębiorczości. Stosownie do treści art. 53 p.d.g. państwo stwarza, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji, korzystne warunki do funkcjonowania i rozwoju małych i średnich przedsiębiorców, w szczególności poprzez:

– 1) inicjowanie zmian stanu prawnego, sprzyjających rozwojowi małych i średnich przedsiębiorców, w tym dotyczących dostępu do środków finansowych pochodzących z kredytów i pożyczek oraz poręczeń kredytowych,

– 2) wspieranie instytucji umożliwiających finansowanie działalności gospodarczej na dogodnych warunkach,

– 3) wyrównywanie warunków wykonywania działalności gospodarczej ze względu na obciążenia publicznoprawne,

– 4) ułatwianie dostępu do informacji, szkoleń oraz doradztwa,

– 5) wspieranie instytucji i organizacji lokalnych oraz regionalnych działających na rzecz małych i średnich przedsiębiorców,

– 6) promowanie współpracy małych i średnich przedsiębiorców z innymi przedsiębiorcami polskimi i zagranicznymi, ze szczególnym uwzględnieniem przedsiębiorczości lokalnej.

Przepis ten ma więc charakter dyrektywy skierowanej do organów państwa. Odnosi się do organów władzy, zarówno wykonawczej, jak i ustawodawczej. Jednak nie stwarza on po stronie przedsiębiorcy żadnych praw, z których może on korzystać prawa te są skonkretyzowane w innych aktach normatywnych.

Szeroko dyskutowanym jest obecnie zaprezentowany i wdrażany program anty- kryzysowy. Został on opracowany przez rządzącą ekipę Millera. Zakłada uchwalenie kilku ustaw, które maja pobudzić gospodarką. W znakomitej większości ustawy pozwalają przyznawać pomoc publiczną przedsiębiorcom. Część projektów ma na celu usprawnienie obowiązujących procedur, związanych z rozpoczynaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej.